Breakfast at Tiffany’s
“If I could find a real - life place that made me feel like Tiffany’s, then I’d buy some furniture and give the cat a name.”
Truman Capote, 1959 (Foto: Roger Higgins, public domain).
New York World-Telegram and the Sun Newspaper Photograph Collection
Truman Capote werd in 1924 geboren in New Orleans. Zijn leven en werk werden mede bepaald door een eenzame jeugd waarin hij werd verlaten door zijn ouders. Hij was anders dan andere jongens door zijn meisjesachtige gedrag en hoge stem. Maar ook door zijn talent en tomeloze ambitie. Toen hij 5 jaar was droeg hij al een notitieblokje met zich mee om aantekeningen te maken. Een vriend uit zijn jeugd zei dat hij al op zijn 12e wist wat hij wilde met zijn leven: “He did not care about anything but writing” (Uit: Capote, Gerald Clarke). Vanaf zijn 16e schreef hij zijn eerste korte verhalen voor onder meer Harper’s Bazaar. Hij trekt al snel de aandacht van uitgeverij Random House. Zijn eerste roman ‘Other Voices, Other Rooms’ verscheen in 1948 waarna hij zich een periode focuste op het schrijven van filmscripts en korte verhalen. ‘Breakfast at Tiffany’s’, een novelle die werd verfilmd met Audrey Hepburn in de hoofdrol, verscheen in 1958. Zijn ‘non fiction novel’ In Cold Blood’ bracht hem wereldfaam. In de jaren zeventig ging Capote achteruit wegens alcoholisme en drugsmisbruik, en hij onderging een operatie aan zijn prostaat. In 1984 overleed hij. Hij was 59 jaar oud.
Het verhaal
Het verhaal wordt verteld door een naamloze schrijver (de verteller) die ongeveer 12 jaar later terugkijkt op de periode dat hij de buurman was van hoofdpersoon Holly Golightly, een ongrijpbare en charmante jonge vrouw in het New York van de jaren veertig. Ze leeft een mondain en vrij leven. zonder zich te binden aan mens of dier. Ze heeft een kat maar die geeft ze geen naam omdat dat ze haar rust nog niet gevonden heeft en zich nog niet aan een plaats, mens of dier wil binden:
‘It’s a little inconvenient, his not having a name. But I haven’t any right to give him one: he’ll have to wait until he belongs to somebody. We just sort of took up by the river one day, we dont belong to each other: he’s an independent, and so am I. I don’t want to own anything until I know I’ve found the place where me and things belong together.’
Haar leven bestaat uit feestjes, uitgaan en rijke mannen die ze laat betalen voor haar gezelschap. De schrijver, die door Holly Fred wordt genoemd omdat hij lijkt op haar broer Fred, raakt gefascineerd door haar levensstijl en haar mysterieuze karakter. Gaandeweg ontstaat er een bijzondere band tussen hen. Hij komt langzaam meer te weten over haar verleden, haar angsten en haar verlangen naar een thuis. Als 14-jarige was ze de kind bruid van een oudere man uit Texas van wie ze is weggevlucht. Deze man komt haar opzoeken in New York maar Holly weet hem te overtuigen dat ze haar eigen leven wil gaan leiden. Ze houdt zich bezig met louche zaakjes, zoals het overbrengen van berichten van een drugscrimineel zodat deze zijn drugs imperium vanuit de gevangenis kan blijven runnen. En ze plant om te trouwen met een - ietwat vage - Braziliaanse miljonair. Als ze wordt aangeklaagd voor haar rol in de drugsbende besluit ze te vluchten naar Brazilië.
Holly was Capote’s favoriete karakter. Haar hele leven is een uitdrukking van vrijheid en ze accepteert ook de minder mooie kant van zichzelf en van anderen. De naam Holiday Golightly is heel bewust gekozen door Capote omdat het in haar naam te zien is dat ze een vakantie van het leven maakt, een leven waar ze met enige lichtheid doorheen loopt .Volgens Gerald Clarke, Capote’s biograaf, heeft ze zelfs iets van zijn moeder, Nina Capote. Zowel Nina als Holly groeiden op in het landelijke Zuiden van de VS en beiden verlangden naar de glitter en glamour van New York. Beide veranderden hun naam van gewoontjes naar meer glamoureus. Maar misschien lijkt Holly nog wel het meeste op Capote zelf. Ze delen niet alleen hun levensfilosofie maar ook de angsten en paniekaanvallen die Holly ‘the mean reds’ noemt: 'You’re afraid and you sweat like hell, but you don’t know what you’re afraid of,’. Haar remedie is om op zo’n moment in een taxi te springen en naar Tiffany’s te rijden want, zo zegt ze,
‘It calms me down right away, the quietness and the proud look of it; nothing very bad could happen to you there, not with those kind men in their nice suits and that lovely smell of silver and alligator wallets’.
Als lezer vraag je je af hoe het verder moet met Holly en of ze uiteindelijk de rust gaat vinden om een stabiel leven op te bouwen. Dat kom je niet te weten. Er wordt wel een tipje van de sluiter opgelicht aan het begin van het verhaal als blijkt dat ze naar Afrika is gereisd. Maar verder moet je het overlaten aan je eigen fantasie.
Verfilming
De verfilming van het boek is een echte film klassieker met Audrey Hepburn als Holly. Het is een leuke aangename film maar moet totaal los worden gezien van de novelle. Capote was zijn tijd veel te ver vooruit. Amerika en de rest van de wereld waren helemaal niet klaar voor een karakter als Holly die haar geld verdient als een soort van ‘call girl’ en die zich mengt in allerlei duistere praktijken. Zelf had Capote Marilyn Monroe in gedachten voor de rol van Holly maar Paramount koos voor Audrey Hepburn. Hepburn en Capote waren bevriend maar voor Holly vond hij haar niet geschikt. Zoals hij zelf zei: ‘ .. she was just wrong for that part.’ (uit: Capote, Gerald Clarke).
Capote’s verteller is geen jongeman die romantische gevoelens ontwikkelt voor Holly zoals dat in de film te zien is. De anonieme verteller in het boek is door Holly gefascineerd en raakt met haar bevriend maar daar blijft het bij. Capote zelf had in zijn leven veel diepe vriendschappen met vrouwen en Holly is gemodelleerd op een aantal van hen. Het boek is geen liefdesverhaal maar vooral een verhaal over een onrustige jonge vrouw die voor haar 13e al seksuele ervaringen had en op haar 14e werd uitgehuwelijkt. Ze is diep ongelukkig omdat ze haar broer moet missen die vecht in de oorlog en sneuvelt. Naarmate de novelle vordert laat Capote steeds meer zien van de kwetsbaarheid van Holly zoals de scene waarin ze met verteller een paar uurtjes op zijn bed wegdommelt:
‘Poor Fred,’ she whispered, and it seemed she was speaking to me, but she was not. ‘Where are you, Fred? Because it’s cold. There’s snow in the wind.’ Her cheek came to rest against my schouder, a warm damp weight.
‘Why are you crying?’
She sprang back, sat up. ‘Oh, for God’s sake,’ she said, starting for the window and the fire escape, ‘I hate snoops.’
Breakfast at Tiffany’s werd een bestseller en werd verfilmd door Henry Mancini. De film ontving 2 oscars. Zie onderstaand de trailer van de verfilming door met Audrey Hepburn George Peppard.
En voor de liefhebber onderstaand een audiofragment waarin Truman Capoto voorleest uit Breakfast at Tiffany’s: